Park podworski jest częścią założenia pałacowo – parkowo – folwarcznego, które funkcjonowało tutaj do końca II wojny światowej. Do naszych czasów przetrwał park, jako element dawnego członu rezydencji właścicieli, oraz część folwarczna, która obejmowała dziedziniec gospodarczy wraz z zabudowaniami i istniejące do dziś domy robotników folwarku m.in. rządcówkę i obory.
W parku, który znajduje się przed Wami, do 1945 r. istniał, powszechnie uznawany za jeden z najpiękniejszych w okolicy, pałac z końca XIX w.. Folwark (majątek) w Ciecierzynie już w XVII w. należał do jednej z najbogatszych rodzin w okolicy – Frankenbergów. Rodzina ta na Śląsku oOpolskim rezydowała w okolicznych majątkach już od XIII w.. Protoplasta rodu otrzymał niedaleki majątek Rożnów za służbę piastowskim opolskim książętom. W 1857 r. rodzina Frankenbergów sprzedała ciecierzyński majątek rodzinie von Prittwitz und Gaffron – ówczesnym właścicielom Proślic. Hrabia Dorotheus Wilhelm Kolmar Artur von Prittwitz und Gaffron (ur. 1844 – zm. 1906) w 1880 r. wybudował w parku, nad stawem, pałac – nową siedzibę rodową.
Rodzina hrabiowska inwestowała w Ciecierzyn – powstały m.in. murowany kościół ewangelicki i szkoła ewangelicka. Hrabia Artur zmarł 25 stycznia 1906 r. w Ciecierzynie, a jego żona hrabina Elżbieta z d. Streiber (ur. 1851 – zm. 1939) rezydowała tutaj aż do swojej śmierci – 14 września 1939 r.. Rodzina von Pritwitz und Gaffron wiele inwestowała w swoją posiadłość, jak i w wieś. W ciecierzyńskim majątku, pod ich zarządami, z powodzeniem funkcjonowała owczarnia, i a także gorzelnia, w której wytwarzano nawet 100 tys. litrów alkoholu rocznie. W majątku hodowano także bydło i świnie oraz zajmowano się uprawą buraków cukrowych i lnu. W 1935 r. we wsi wprowadzono elektryfikację, a hrabina ufundowała każdemu z gospodarstw dwa punkty dostępu do sieci elektrycznej. Był to spory wydatek finansowy dla rodziny hrabiowskiej.
Koniec drugiej wojny światowej przyniósł wyzwolenie Ciecierzyna przez Armię Czerwoną. Rodzina Pritwitz und Gaffron opuściła majątek już wcześniej. Skutkiem wyzwolenia było jednak zburzenie/pożar pałacu. Wg Z. Bilińskiego pałac został zburzony przez Armię Czerwoną w 1945 r. z racji tego, że na froncie budynku wisiała flaga ze swastyką. Trudno dowieść tę tezę, ale prawdą jest, że podczas wyzwolenia Byczyny Armia Radziecka natrafiła na opór Volkssturmu i poniosła w mieście niemałe straty. W radzieckim raporcie z wyzwolenia Byczyny z dnia 19 stycznia 1945 r. odnotowano, że Armia Radziecka w Byczynie napotkała „silny opór ogniowy”. Dalej w raporcie napisano: „W przebiegu walk brygada [56. Brygada Pancerna Gwardii] straciła 4 czołgi – spalone, jedna maszyna sztabowa i jeden czołg uszkodzone. W tej walce raniono dowódcę brygady, pułkownika Sljosarienkę, zastępcę dowódcy sztabu do spraw operacyjnych majora Suchoja, zabito pomocnika naczelnika sztabu majora Manowa. Razem stracono: zabitych: 12 ludzi, rannych: 20 ludzi.”. W dalszych wojażach wyzwolicieli, w odwecie, czerwonoarmiści docierając do Ciecierzyna, zniszczyli pałac. W raporcie jednak nie ma mowy o jego zniszczeniu.
Druga wersja powodu zniszczenia pałacu, potwierdzana w wywiadach z mieszkańcami, mówi o tym, że został on zniszczony, gdyż podpalił pewien człowiek z pobliskiej wsi. Zrobił to w odwecie po sporze z mieszkańcami Ciecierzyna, a zbiegło się to w czasie z wyzwoleniem Byczyny i okolic.
Po II wojnie światowej ciecierzyński majątek został znacjonalizowany i stał się on częścią Państwowego Gospodarstwa Rolnego w Kostowie.
Państwa lekturze polecamy także tekst o pałacu w Ciecierzynie dostępny: https://zamkomania.pl/ciecierzyn.php . Artykuł przedstawia tezy dot. istnienia wcześniejszego zamku w Ciecierzynie i zburzonego pałacu.
Jeśli dysponujesz innymi materiałami, cennymi informacjami dotyczącymi tego miejsca prosimy o kontakt pod adres email: parafiakostow@gmail.com
Opisy miejsc i oznaczenia historycznych miejsc powstały w ramach projektu:
